Παραμονές Χριστουγέννων και του Νέου Έτους, κι όλα μοιάζουν τόσο καθημερινά…
Η αίσθηση του αναγκαίου πιο κυρίαρχη από την γιορτή, το όνειρο και την χαρά.
Η οικονομία, το χρήμα, η διαφθορά, οι φλυαρίες, η αποχή, η άλλη πρόταση που λείπει, ο λαός που δε ξεσηκώνεται, η εθνική κυριαρχία που απειλείται, όλα μια εικόνα παρακμής και υπανάπτυξης, μια σπατάλη δυνάμεων σε σαχλαμάρες καθημερινής υπεροψίας, αξίες δαπανημένες στο δήθεν και στο φαίνεσθαι, όψεις μιας αντιπνευματικής κοινωνίας, εγωϊστικής και τσιγγούνικης, σπουδαγμένης αλλά αμόρφωτης, πτυχιούχων αλλά απαίδευτων, που δεν αντιστέκεται ποτέ και σε τίποτα, που δέχθηκε τα πάντα, αδιαφόρησε, κατανάλωσε και καταναλώθηκε θαυμάζοντας τα σκουπίδια και τους απίστευτους αναλώσιμους,
